ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ (έθιμο της 1ης του Μάρτη)
Πανάρχαιο έθιμο, ζωντανό μέχρι σήμερα σε αρκετά χωριά του Νομού μας.
Τα χελιδονίσματα εί
ναι γνωστά σε όλο το νομό Σερρών. Οι Λαογράφοι τα συνδέουν με τα Αρχαία χελιδονίσματα. Το τραγούδι, μάλιστα, ξεκινάει με τον ίδιο στίχο:
Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπως περιγράφει η Άννα Τριανταφυλλίδου στα Μακεδονικά ηθογραφήματα «Άλλοι καιροί» στην πόλη των Σερρών και έφτασαν στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια),κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.
Η συνήθεια να δένουμε στο χέρι μας την ασπροκόκκινη κλωστή «για να μη μας κάψει ο Μάρτης», οι λαογράφοι την συνδέουν με την «κρόκη» που οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν στο πόδι ή στο χέρι τους.
Τον «Μάρτη»τον βγάζουμε από το χέρι μας, όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή πελαργό, τον βάζουμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή πάλι τον κρεμάμε στον φράχτη της αυλής, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους. (Λύκειο Ελληνίδων Σερρών)
Πανάρχαιο έθιμο, ζωντανό μέχρι σήμερα σε αρκετά χωριά του Νομού μας.
Τα χελιδονίσματα εί
ναι γνωστά σε όλο το νομό Σερρών. Οι Λαογράφοι τα συνδέουν με τα Αρχαία χελιδονίσματα. Το τραγούδι, μάλιστα, ξεκινάει με τον ίδιο στίχο:
«ήλθε ήλθε χελιδών καλάς ώρας άγουσα, καλούς ενιαυτούς, επί γαστέρα λευκά, επί νώτα μέλιανα…»
Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπως περιγράφει η Άννα Τριανταφυλλίδου στα Μακεδονικά ηθογραφήματα «Άλλοι καιροί» στην πόλη των Σερρών και έφτασαν στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια),κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.
Η συνήθεια να δένουμε στο χέρι μας την ασπροκόκκινη κλωστή «για να μη μας κάψει ο Μάρτης», οι λαογράφοι την συνδέουν με την «κρόκη» που οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν στο πόδι ή στο χέρι τους.
Τον «Μάρτη»τον βγάζουμε από το χέρι μας, όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή πελαργό, τον βάζουμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή πάλι τον κρεμάμε στον φράχτη της αυλής, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους. (Λύκειο Ελληνίδων Σερρών)
Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, την πρώτη Μαρτίου ή στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά γυρνάνε στα σπίτια κρατώντας ένα αρθρωτό ομοίωμα χελιδονιού, την «χελιδόνα», και τραγουδούν ένα είδος καλάντων, τα χελιδονίσματα. Το έθιμο της χελιδόνας, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και Δωδεκάνησα.
Την «χελιδόνα» σε κάποιες περιοχές την στολίζουν με φύλλα κισσού, που είναι χαρακτηριστικό της αειθαλούς βλάστησης, σε άλλες, με ζουμπούλια ή άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια, κι αλλού της κρεμούν κουδουνάκια και πολύχρωμα χαρτιά.
Οι «Χελιδονιστές», οι οποίοι ήταν κυρίως παιδιά αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ενήλικες, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τραγούδια για τον ερχομό των χελιδονιών. Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αυγά και σε λίγες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και ότι προϊόντα μάζευαν τα παιδιά τα αφιέρωναν στην εκκλησία.
Κάποια «χελιδονίσματα» χαιρετίζουν το έαρ, την άνοιξη και απαγγέλλουν στίχους, για να διώξουν τον χειμώνα ή τον τελευταίο μήνα του, τον Φλεβάρη.
«Ιδε το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαράν και την ευημερίαν». Το δίστιχο αυτό, έχει ηλικία πάνω από 11 αιώνες και ήταν η αρχή από ένα «άσμα ευχετήριον» για τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, που το λέγανε τα «μέρη» (οι φατρίες, οι Πράσινοι και οι Βένετοι), στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, πριν αρχίσουν οι ανοιξιάτικοι ιππικοί αγώνες, το λεγόμενο «μακελλαρικόν ιπποδρόμιον» ή «Λουπερκάλιον», από την ομώνυμη ρωμαϊκή γιορτή.
«Ήλθε ήλθε χελιδών, καλάς ώρας άγουσα, καλούς ενιαυτούς, επί γαστέρι λευκά κηπί (και επί) νώτα μέλαινα». Και η χελιδόνα, με την μαύρη ράχη και την άσπρη κοιλιά, ξεκινώντας από την ειδωλολατρική Ελλάδα και πετώντας ασταμάτητα, από άνοιξη σε άνοιξη, για αιώνες ολόκληρους, πέρασε από το Βυζάντιο, και συνεχίζοντας το ταξίδι της έφτασε μέχρι τις ημέρες μας και κελαηδά ακόμα. Χελιδόνιν έρχεται, θάλασσαν απέρασε, τη φωλιά θεμέλιωσε, κάθισε και ελάλησε : - Μάρτη , Μάρτη χιονερέ και Φλεβάρη βροχερέ, ο Απρίλης ο γλυκύς έφτασε, δεν είν' μακρύς.
Τα πουλάκια κελαηδούν, τα δεντράκια φυλλανθούν, τα ορνίθια να γεννούν αρχινούν και να κλωσούν. Τα κοπάδια ξεκινούν ν΄ ανεβαίνουν στα βουνά, τα κατσίκια να πηδούν και να τρώγουν τα κλαδιά. Έπαψαν τα παγητά και τα χιόνια κι ο βοριάς. Μάρτη , Μάρτη χιονερέ και Φλεβάρη λασπερέ ήρθ' ο Απρίλης ο καλός.
Ήρθε πάλι η Χελιδόνα, ήρθε πάλι η Μελιδόνα απ' τη θάλασσα μακριά και μας έφερε καλά, τη δροσιά και τη χαρά και τα κόκκινα αυγά. Χελιδόνα έρχεται απ' την Άσπρη Θάλασσα θάλασσαν επέρασε και σπυρί κονόμησε κάθισε και λάλησε. Χελιδόνι μου γοργό, που 'ρθες απ' την έρημο, τι καλά μας έφερες;
- Την υγεία και τη χαρά και τα κόκκινα τ' αυγά.
Το Μάη λαλούν οι πέρδικες, το Μάη λαλούν τ' αηδόνια
Το Μάη κατεβαίνουνε στις βρύσες τα τρυγόνια.
Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δεν φοβώμαι εκτός αν με μαγέψουνε στην κλίνη που κοιμώμαι.
Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, ήρθε κι άλλη μελιηδόνα, κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάδησε.
«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ, και Φλεβάρη φοβερέ, κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις, καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Χελιδόνα έρχεται απ' τη μαύρη θάλασσα πύργον εθεμελίωσε.
Κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάηδησε! Μάρτη, Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη θλιβερέ, ο Απρίλης ο γλυκής έφτασε σε 'ναι μακρύς!
Μώρ' κυρά, καλή κυρά, έμπα στο κελάρι σου, φέρ' αυγά σαρακοστιανά, ώσπου νά' ρθ' η Πασχαλιά, με τα κόκκινα τ' αυγά.
*Στην Θεσσαλονίκη*
Μάρτης μας ήρθε, καλώς μας ήρθε
τα χελιδόνια έρχονται από την Αραβία,
μας φέρνουνε την άνοιξη κι όλο το καλοκαίρι
και 'μεις για τούτο ήρθαμε, να πούμε καλημέρα
και να παρακαλέσουμε Χριστό και Παναγία
να μας βοηθά παντοτινά και όλοι με υγεία. Και του χρόνου!
*Στην Σάμο*
Δόνι, χελιδόνι ήρθες, καλώς ήρθες. Φκιάσε τη φωλιά σου κάμε τα πουλιά σου φκιάστηνε στο σπίτι κανένας δεν τη γκίζει. Το χελιδόνι το πουλί πάει πέρα κι' έρχεται πάει και ξανάρχεται στήνει μήνυμα και λέει πως είναι καλοκαίρι.
*Στην Ρόδο*
Το χελιδόνιμ πέπεται πάει και πάλιν έρκεται και τραγουδά και χαίρεται και φέρνει μας μήνυμα(ν) πως είναιν άνοιξη καιρού και άρχιση καλοκαιριού Και εσείς εμάς τον κόπο μας να μας πληρώσετε πολλά κοσάρια, γρόσια και αυγά όχι από ένα κι' από δυο αλλά από έξη κι' απ' οχτώ. Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, φέρνοντας καλοκαιριά και καλή χρονιά, στην κοιλιά της άσπρη και στη ράχη μαύρη.
*Στην Κρήτη*
Ο Μάρτης ήρθε με χαρές και με δροσιές γεμάτος, όλα τα έχνη τα κακά να μη φανεί η φανιά ντως, όξω ψύλλοι και κοργοί, όφιδες και μποντικοί κολισαύρες και λιακόνια, όξω απού τ΄ αφεντικού το στρώμα. Το χελιδόνι νάρχεται , στο σπίτι να φωλεύγει, και να του δίδετε θροφή να παίρνει να μισέβγει να πηαίνει εις την έρημο, να είναι φορτωμένο, να τρώει να ευφραίνεται κι αυτό το βλοημένο δώτε και μας τον κόπο μας, ό,τι είναι ο ορισμός σας και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι ο βοηθός σας, χρόνους πολλούς να ζήσετε, πάντα ευτυχισμένοι σωματικά και ψυχικά να είστε ευτυχισμένοι .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου